एउटा नबिनतम दिन आउछ फेरि
हिजो जस्तै गरी
फक्रिन्छ, फुल्छ अनि
गोधुलिमा
धुल्मुलिदै ओइलिन थाल्छ
असिनाले चुटेको
कर्कलाको पात जस्तै गरि ।।
म
केवल हेर्छु तिनै हरेक आज'हरूलाई
ठिङ निर्लज्जित मनहरूको
किनरामा उभिएर
एउटा तमासे जस्तै गरी।
अनि
चल्न खोज्छु
मौलाउन खोज्छु
समयको गतिलाई
फगत
पछ्छ्याउन खोज्छु
आँधीमा परेको एउटा
बबुरो माझी जस्तै गरी।
तर,
ती मेरा चलाइहरू र पछ्छ्याइहरू
यत्तिकैमा पूर्ण बिराम लाग्छन,
मानौ, अब कुनै परिच्चेदहरू
लेखिने छैनन् फेरी
मेरा प्रयासरुपी किताबका पानाहरुमा।
मेरा उठ्ने, दौडिने र लक्ष्यहरूलाइ चुम्ने
अभिलाषाहरू
चुर्लुममा डुब्छन
क्षितिजमा डुब्न लागेको
घाम जस्तै गरी ।।
अबरोहका बिशम चक्रब्युहमा
गुमनाम हुनै लागेका यी पाइलाहरू
सिस्नोरुपी गन्तब्यका कलोपत्रेहरुमा
अझै तछाडमछाड गर्न लालायित छन्
त्यहि स्वोर्णिम बिहानीको पर्खाइमा,
प्रत्येक घडीहरू कुरिरहेछन
अब तिनै औसीहरूलाई
चारभन्ज्याङ कटाउने गरी ।
अब तिनै निरसा र बिछिप्तताहरूलाई
कहिल्लेई नबिउताउने गरी ।।
06/30/13
No comments:
Post a Comment